Cuma

Turgut Uyar

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum,
Tuttukca güçleniyorum, kalabalık oluyorum...
Bu senin eski zaman gözlerin,
Yalnız gibi... Ağaçlar gibi...
Sularım dinsin diye bakıyorum diniyor...
İşte şimdi seni aldım bana getirdim,
Sayısız pencerem vardı bir bir kapattım,
Bana gelesin diye bir bir kapattım...
Şimdi otobüs gelir biner gideriz,
Keşfedilmemiş bir yer beğen,
Bir de dönmeyeceğimiz, başka türlüsü güç...
Bir ellerin, bir ellerim yeter ver elini gitsin...
Seni alıp kendime ayırmıştım ya,
Ara sıra kendine hatırlat...
Arada bir hatırlat...

Bende şiir sevebilirmişim...
Ve ilk defa bir şiiri dinlerken birini düşünebilirmişim...
Şaştım kaldım kendime bu gece, büyük adamsın Turgut Uyar, ne kadar güzelmiş...

Hiç yorum yok:

Nasıl da paylaşıyor insan isterse,
Nasıl da birmiş meğer hasretler,
Nasıl da mecburmuşuz sabretmeye,
Sevmeye...Öğrenmeye...